တတိယအၾကိမ္, စတုတၳအၾကိမ္ သဂၤါယနာတင္ျခင္း

သဂၤါယနာတင္ျခင္း	တတိယအၾကိမ္	စတုတၳအၾကိမ္
အေၾကာင္းခံ	သာသနာႏွစ္(၂၃၅)ႏွစ္ ၾကာၿပီးေနာက္ ပါဋလိပုတ္ျပည္တြင္ မိစ ၦာအယူရွိေသာရဟန္းတု(၆၀၀၀၀) ေက်ာ္အထိ သာသနာအတြင္း အေယာင္ေဆာင္ျပီး ဝင္ေရာက္လာသည္ကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး တင္ခဲ့ရသည္။	သာသနာႏွစ္(၄၅၀)ၾကာေသာ္ သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံသုိ ့ သာသနာကူးေျပာင္းလာခဲ့ရာတြင္ အငတ္ေဘးႏွင့္ သူပုန္ေဘးၾကီး (၁၂)ႏွစ္ၾကာ က်ေရာက္ခဲ့ရသျဖင့္ သံဃာအစစ္မ်ား ဒုကၡေရာက္ခဲ့ၾကမႈကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီးတင္ခဲ့သည္။
သာသနာႏွစ္	(၂၃၅)ႏွစ္	(၄၅၀)ႏွစ္
ေနရာ	ပါဋလိပုတ္ျပည္ အေသာကာရုံေက်ာင္း	သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံ မလယဇနပုဒ္ အေလာကလုိဏ္ဂူ
ေခါင္းေဆာင္	အရွင္မဟာေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္	အရွင္မဟာဓမၼရကၡိတမေထရ္
သံဃာဦးေရ	ရဟႏ ၱာေပါင္း(၁၀၀၀)	ရဟႏ ၱာေပါင္း(၅၀၀)
မင္း	သီရိဓမၼာေသာကမင္း	၀ဋၬဂါမဏိမင္း
ၾကာျမင့္ခ်ိန္	(၉)လ	တစ္ႏွစ္
ၾကာျမင့္ခ်ိန္	ရဟန္းအတု(၆၀၀၀၀)ေက်ာ္ သာသနာအတြင္းဝင္ေရာက္လာခဲ့ၾကျပီး ကတုံးတုံးသကၤန္းစည္းသည္ႏွင့္ ရဟန္းျဖစ္ျပီး လုပ္ခ်င္သလုိ လုပ္ေနၾကရာ သာသနာလြန္စြာမွ ညွိဳးမွိန္လာခဲ့ျပီး ဝိနည္းေတာ္ႏွင့္အညီ က်င့္ၾကံအားထုတ္ေနၾကေသာ ရဟန္းအစစ္တုိ ့မွာ လြန္စြာခ်ဳိ ့တဲ့ဒုကၡေရာက္ခဲ့ၾကရသည္။ အရွင္တိႆမေထရ္ၾကီး ဦးေဆာင္ေသာရဟႏ ၱာ(၁၀၀၀)ပါေသာ သံဃာထု သီရိဓမၼာေသာကမင္း၏ မင္းထုႏွင့္ သာသနာဝင္မ်ား ျပည္သူလူထုစေသာ ထု(၃)ထုပူးေပါင္းျပီး ႏႈတ္ထက္အကၡရာ သဂၤါယနာ တင္ခဲ့ရာ အခ်ိန္(၉)လၾကာျမင့္ခဲ့သည္။ အေယာင္ေဆာင္ဝင္လာေသာ ရဟန္းအတုမ်ားအား စီစစ္ျပီး လူဝတ္လဲေစျခင္း သာသနာေတာ္မွ ႏွင္ထုတ္ခဲ့ျခင္းတုိ ့ျဖင့္ သာသနာေတာ္ညွိဳးႏြမ္းေနမႈကုိ ျပန္လည္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾက ေပသည္။ သီရိဓမၼာေသာကမင္းသည္ သဂၤါယနာတင္ျပီးေနာက္ ကုိးတုိင္း ကုိးဌာန သာသနာျပဳအဖြဲ ့မ်ား ေစလႊတ္ျပီး အၾကီးမားဆုံးေသာ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းကုိ ကမ ၻာအႏွံျပဳလုပ္ခဲ့ရာ ကမၻာ့အင္ပါ ယာတစ္ခုလုံး၏(၅)ပုံ(၄)ပုံသည္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ လႊမ္းမုိးခဲ့ရသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ ့ သာသနာေရာက္ရွိလာရျခင္းသည္ သုဝဏၰဘူမိ သာသနာျပဳအဖြဲ ့မွ အရွင္ေသာဏ ႏွင့္ အရွင္ဥတၱရမေထရ္(၂)ပါး ဦးေဆာင္ေသာ ရဟႏ ၱာ(၅)ပါးအဖြဲ ့၏ သထုံဖက္မွ ဝင္ေရာက္ သာသနာျပဳရာမွအစျပဳျပီး ေရာက္ရွိလာရျခင္းျဖစ္သည္။	သီရိဓမၼာေသာကမင္း၏ သားေတာ္ရပာႏ ၱာ မပာိႏၵႏွင့္ သမီးေတာ္ရဟႏ ၱာ သဃၤမိတၱာေထရီတုိ ့ ျပဳခဲ့ေသာသာသနာေတာ္သည္ သီဟုိဠ္တြင္ ထြန္းကားခဲ့ရာမွ အငတ္ေဘးႏွင့္ သူပုန္ေဘးမ်ား (၁၂)ႏွစ္ၾကာ ေပၚေပါက္သျဖင့္ ဒါယိကာ၊ ဒါယိကာမမ်ားမွ ပစၥည္းေလးပါးပံ့ပုိးမႈ မရွိေတာ့သျဖင့္ ၀ိနည္းေလးစားေသာ သံဃာအစစ္တုိ ့သည္ ဒုကၡေရာက္ၾကရသည္။ အခ်ဳိ ့ေသာ သံဃာအစစ္တုိ ့သည္ ဘုရားရွင္၏ ဓမၼမ်ားမေပ်ာက္ပ်က္ရေလေအာင္ ႏႈတ္ျဖင့္ ရြတ္ဆုိရင္း သဲေသာင္ေပၚတြင္ ဗုိက္ေပၚသဲမ်ားတင္ျပီးမေမ့ေလ်ာ့ေအာင္ ရြတ္ဖတ္ထိန္းသိမ္း ေနၾကသည္။ အခ်ဳိ ့သံဃာတုိ ့တြင္လည္း လြန္စြာခ်ဳိ ့တဲ့လာၾကသျဖင့္ နီ၀ရဏတရားမ်ား လႊမ္းမုိးလာၾကသည္။သူပုန္ေဘး(၁၂)ႏွစ္ကာလျပီးဆုံးခ်ိန္တြင္ သာသနာလြန္စြာ ညွဳိးမွိန္ ေနသျဖင့္ အရွင္မဟာဓမၼရကၡိတမေထရ္ ဦးေဆာင္ေသာ ရဟႏ ၱာ(၅၀၀)တုိ ့ပါ၀င္ေသာ သံဃာထု အေထာက္အပံ့ ျပဳၾကေသာ ၀ဋၬဂါမဏိမင္း၏ မင္းထု သာသနာ၀င္မ်ား ျပည္သူ လူထု ထု(၃)ထု ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကသည္။ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားသည္ ႏႈတ္ထက္ အကၡရာတင္လွ်င္ ေနာင္တြင္ အလြယ္တကူ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားႏုိင္သည္ကုိ သိလာသျဖင့္ မွတ္တမ္းအျဖစ္ ေပရြက္ေပၚ ေရးတင္ျပီး ေပထက္အကၡရာ တင္ခဲ့ရာ တစ္ႏွစ္ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။ (တစ္ခဏျဖစ္ရ လူ ့ဘ၀အႏွစ္ျပည့္ေအာင္ ၾကဳိးစားၾက)