ပထမအၾကိမ္, ဒုတိယအၾကိမ္ သဂၤါယနာတင္ျခင္း

သဂၤါယနာတင္ျခင္း	ပထမအၾကိမ္	ဒုတိယအၾကိမ္
အေၾကာင္းခံ	သုဘဒၵဟုေခၚေသာ ရဟန္းသည္ ဘုရားရွိစဥ္ကတည္းက ဝိနည္း(စည္းကမ္း)အား အၾကိမ္ၾကိမ္ ေဖာက္ျပန္ခဲ့သျဖင့္ ဘုရားရွင္၏ အၾကိမ္ၾကိမ္သတိေပးမႈကုိ ခံခဲ့ရသျဖင့္ ဘုရားရွင္အား အညွဳိးထားခဲ့ရာမွ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသည္ႏွင့္ လြတ္လပ္ျပီဆုိျပီး ေၾကြးေၾကာ္ကာ သာသနာအား ညွဳိးႏြမ္းေအာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီးတင္ခဲ့သည္။	သာသနာႏွစ္(၁၀၀)ၾကာၿပီးေနာက္ ဝဇၨီတုိင္းသားရဟန္းမ်ား(ေဒဝဒတ္၏တပည့္မ်ား)မွ အဓမၼဝတၳဳ(၁၀)ပါးကုိ ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကသည္။ ဥပမာ ေန လက္တစ္သစ္လြဲသည္အထိ ထမင္းစားရန္လည္းေကာင္း၊ ေသႏု(အရက္ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့)ကုိေသာက္ရန္လည္းေကာင္း ေရႊေငြမ်ားကုိ သာမာန္လူပုဂၢဳိလ္မ်ားကဲ့သုိ ့ ကုိင္တြယ္အသုံးျပဳရန္လည္းေကာင္း စသည္ျဖင့္ ေတာင္းဆုိခဲ့သည္မွာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္အား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္လာသျဖင့္ သာသနာညွိဳးႏြမ္းလာသည္ကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီးတင္ခဲ့သည္။
သာသနာႏွစ္	ဘုရားပရိနိဗၺာန္ျပဳျပီး (၃)လ ႏွင့္(၄)ရက္	(၁၀၀)ႏွစ္
ေနရာ	ရာဇျဂဳိဟ္ျပည္ ေဝဘာရေတာင္ သတၱပဏၰိလုိဏ္ဂူ	ေဝသာလီျပည္၊ဝါဠဳကာရာမေက်ာင္း
ေခါင္းေဆာင္	အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ ဦးေဆာင္ေသာ အရွင္ဥပါလိ(ဝိနည္း)ႏွင့္ ညီေတာ္အာနႏၵာ(သုတၱန္ ႏွင့္ အဘိဓမၼာ)	အရွင္ယသမေထရ္ ဦးေဆာင္ေသာ အရွင္ေရဝတ ႏွင့္ အရွင္သဗၺကာမိ
သံဃာဦးေရ	ရဟႏၱာေပါင္း(၅၀၀)	ရဟႏ ၱာေပါင္း(၇၀၀)
မင္း	အဇာတသတ္မင္း	ကာလာေသာကမင္း
ၾကာျမင့္ခ်ိန္	(၇)လ	(၈)လ
ၾကာျမင့္ခ်ိန္	သုဘဒၵရဟန္းအားအေၾကာင္းျပဳျပီး အရွင္မဟာကႆပ မေထရ္မွ ဦးေဆာင္ျပီး အရွင္ဥပါလိမွ ဝိနည္းေတာ္ကုိလည္းေကာင္း ညီေတာ္အာနႏၵာမွ သုတၱန္ႏွင့္ အဘိဓမၼာကုိလည္းေကာင္း သံဃာအစည္းအေဝးသုိ ့ တင္သြင္းခဲ့သည္။ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့ေသာ ဓမၼသည္ လြန္စြာမ်ားျပားလွသျဖင့္ တရားအစုအဖြဲ ့ အေသးမ်ား စုဖြဲ ့ျခင္းကုိ ဓမၼကၡႏၶာဖြဲ ့ျခင္းျဖင့္ ဓမၼကၡႏၶာေပါင္း စုစုေပါင္း(၈၄၀၀၀)ရရွိခဲ့သည္။ ၄င္းကုိ ထပ္မံျပီး သေဘာတရားတူရာအလုိက္ အုပ္စုဖြဲ ့လုိက္ရာ အုပ္စု(၃)စုရရွိျပီး ပိဋကတ္(၃)ပုံဟုေခၚ တြင္သည္။ ၄င္းပိဋကတ္(၃)ပုံမွာ ဝိနည္းပိဋကတ္တြင္ ဓမၼကၡႏၶာ(၂၁၀၀၀) ၊သုတၱန္ပိဋကတ္တြင္ဓမၼကၡႏၶာ(၂၁၀၀၀) အဘိဓမၼာပိဋကတ္တြင္ ဓမၼကၡႏၶာ(၄၂၀၀၀)ထည့္သြင္းကာ သေဘာတူခဲ့ၾကသည္။ အစည္းအေဝး တက္ေရာက္ၾကေသာ ရဟႏ ၱာမ်ားသည္ ဘုရားရွင္အား မီခဲ့ၾကျပီး အနီးကပ္ဆုံး တရားေတာ္မ်ား နာၾကားသင္ယူခဲ့ရသည့္ ပဋိသမၻိဒါပတၱ တန္ခုိးၾကီးမားျပီး စင္ၾကယ္လွေသာ ရဟႏ ၱာၾကီးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ပထမအၾကိမ္သဂၤါယနာတင္ျခင္းကုိ ႏႈတ္(ပါးစပ္)ေပၚမွာသာ တင္ခဲ့ၾကၿပီး သံဃာအစည္းအေဝးတြင္ ပိဋကတ္(၃)ပုံစတင္သတ္မွတ္ စီစဥ္ခဲ့ၾကစဥ္ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ တရားေတာ္မ်ား အကုန္လုံး ျပည့္စုံမႈျဖစ္မျဖစ္ (လုိေနလုိ ့ထပ္ျဖည့္ရန္လည္းေကာင္း ၊ပုိေနလုိ ့ႏုတ္ပယ္ရန္လည္းေကာင္း)ကုိ စီစစ္ ခဲ့ၾကရာ အားလုံးမွ ျပည္စုံျပီျဖစ္ေၾကာင္း တညီတညြတ္တည္း သေဘာတူ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ဘုရားရွင္၏ ဓမၼကုိ မူရင္းအတုိင္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျပီး လုိတုိးပုိေလ်ာ့ လုံးဝလုပ္ပုိင္ခြင့္မရွိ သံဃာေတာ္မ်ားမွ ေထရ္စဥ္ဝါစဥ္အလုိက္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါစုိ ့ ဟုသေဘာတူညီမႈယူခဲ့ျပီး ေထရဝါဒဗုဒၶသာသနာဟု ေခၚတြင္ခဲ့ေပသည္။ ရဟႏၱာ(၅၀၀)ေသာ သံဃာထုေခါင္းေဆာင္ျပီး အဇာတသတ္မင္းပါေသာမင္းထုႏွင့္ ဗုဒၶသာသနာဝင္ အားလုံး ျပည္သူလူထုမွ ပစၥယာႏုဂၢဟ အျဖစ္ပံ့ပုိးကူညီခဲ့ၾကပါသည္။	ဝဇၨီတုိင္းသားရဟန္းပ်က္မ်ားကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး အရွင္ယသမေထရ္မွ ဦးေဆာင္ျပီး အရွင္ေရဝတႏွင့္ အရွင္သဗၺကာမိႏွစ္ပါးမွ အေမးအေျဖမ်ား ျပဳလုပ္စီစစ္ခဲ့ၾကျပီး ႏႈတ္ထက္အကၡရာတင္ခဲ့ၾကရာ (ဂ)လ ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။ ရဟႏ ၱာ(၇၀၀)ေသာ သံဃာထု ကာလာေသာကမင္း၏ မင္းထုႏွင့္ ျပည္သူလူထု၏ အကူအညီရယူျပီး ထု(၃)ထုပူးေပါင္းျပီး ရဟန္းပ်က္မ်ားအား စီစစ္ခဲ့ရာမွ ရဟန္းပ်က္ေပါင္း(၁၀၀၀၀) ေက်ာ္အားႏွင္ထုတ္ခဲ့ရသည္။ ၄င္းရဟန္းပ်က္(၁၀၀၀၀)ေက်ာ္ကုိ တုိင္းျပည္မွ ႏွင္ထုတ္လုိက္ရာ ၄င္းတုိ ့သည္ ဟိမဝႏ ၱာေတာင္ေျခ ဖက္သုိ ့သြားေရာက္ခဲ့ရာ ၄င္းေနရာရွိမင္းတစ္ပါးမွသနားျပီးခုိလႈံခြင့္ေပးလုိက္ရာမွ ၄င္းတုိ ့သည္လည္း သဂၤါယနာစင္ျပဳိင္တင္ခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းတုိ ့မွာ ၾကီးမားေသာ အင္အားရွိသျဖင့္ မဟာသံဃိကဂုိဏ္းဟု ေခၚဆုိၾကျပီး ေဝသာလီ၌က်န္ရွိခဲ့ၾကေသာ ရဟႏ ၱာ(၇၀၀)ပါေသာအဖြဲ ့အား ဟီနယာနဂုိဏ္း ေသးငယ္ ေသာအဖြဲ ့ဟု ေခၚတြင္ခဲ့ၾကသည္။ သာသနာေတာ္ညွဳိးႏြမ္းလာေသာ အႏ ၱရာယ္ကုိ ကာကြယ္ရန္ သံဃာထု၊ မင္းထု၊ ျပည္သူလူထု ထု(၃)ထု မွ ပူးေပါင္းျပီး ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ လာခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။