ပဥၥမအၾကိမ္, ဆ႒မအၾကိမ္ သဂၤါယနာတင္ျခင္း

သဂၤါယနာတင္ျခင္း	ပဥၥမအၾကိမ္	ဆ႒မအၾကိမ္
အေၾကာင္းခံ	သာသနာႏွစ္(၂၄၁၅)ၾကာျပီးေနာက္ စတုတၳႏွင့္ပဥၥမအၾကိမ္ၾကားတြင္ ႏွစ္ေပါင္း(၂၀၀၀)ခန္ ့ ၾကာျမင့္ခဲ့သည့္အတြက္ ေပရြက္ေပၚတင္ထားမႈသည္ ရာသီဥတုႏွင့္ ပုိးမႊားအႏ ၱရာယ္ တုိ ့ေၾကာင့္ ၾကာရွည္ခံႏုိင္မႈမရွိဘဲ ျဖစ္လာျခင္း မူကြဲမ်ားျဖစ္ေပၚလာျခင္းတုိ ့အေပၚ အေၾကာင္းျပဳ၍ တင္ခဲ့သည္။	သာသနာထြန္းကားရာ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ တစ္ပါးေသာဘာသာ၀င္တုိ ့၏ သူ ့ကြ်န္ဘ၀ေရာက္ခဲ့ျပီး ႏွစ္(၁၀၀)ခန္ ့သာသနာညွဳိးႏြမ္းခဲ့မႈအေပၚ အေၾကာင္းခံျပီး သာသနာႏွစ္(၂၄၉၈)ႏွစ္တြင္ သဂၤါယနာ တင္ခဲ့ရသည္။
သာသနာႏွစ္	(၂၄၁၅)ႏွစ္	(၂၄၉၈)ႏွစ္
ေနရာ	ျမန္မာႏုိင္ငံ မႏ ၱေလးျမဳိ ့ ရတနာပုံေနျပည္ေတာ္	ျမန္မာႏုိင္ငံ ရန္ကုန္ျမိဳ ့ ကမၻာေအးကုန္းေျမ မဟာပါသာဏလုိဏ္ဂူ
ေခါင္းေဆာင္	အရွင္ဇာဂရမေထရ္	ေညာင္ရမ္းဆရာေတာ္အရွင္ေရ၀တ၊ မဟာစည္ဆရာေတာ္အရွင္ေသာဘဏ၊ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ ဦး၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသ
သံဃာဦးေရ	ရုိးရုိးရဟန္းေပါင္း(၂၄၀၀)	ရုိးရုိးရဟန္းေပါင္း(၂၅၀၀)
မင္း	မင္းတုန္းမင္း	ဖဆပလ ဦးႏု အစုိးရ
ၾကာျမင့္ခ်ိန္	ႏႈတ္ျဖင့္ရြတ္(၅)လ(၃)ရက္ ေက်ာက္ထက္တင္(၇)ႏွစ္ (၆)လ (၁၄)ရက္
ၾကာျမင့္ခ်ိန္	သာသနာႏွစ္(၂၄၁၅)ႏွစ္ၾကာေသာ္ ေပရြက္ေပၚတြင္တင္ထားေသာ ပိဋကတ္(၃)ပုံတုိ ့သည္ ရာသီဥတုႏွင့္ ပုိးမႊားအႏ ၱရာယ္တုိ ့ေၾကာင့္ ပ်က္စီးလာခဲ့ျခင္းႏွင့္ အခ်ဳိ ့မူကြဲမ်ား ျဖစ္ေပၚ လာျခင္းတုိ ့ေၾကာင့္ အရွင္ဇာဂရမေထရ္ ဦးေဆာင္ေသာ ရဟန္း(၂၄၀၀)ပါ၀င္ေသာ သံဃာထုသည္ ေထာက္ပံ့ကူညီေပးေသာ မင္းတုန္းမင္း၏မင္းထုႏွင့္ သာသနာ၀င္မ်ား ျပည္သူလူထုစေသာ ထု(၃)ထုပူးေပါင္းျပီး မႏ ၱေလးျမိဳ ့ရတနာပုံေနျပည္ေတာ္တြင္ သဂၤါယနာတင္ခဲ့ၾကသည္။ ႏႈတ္ျဖင့္ရြတ္ဆုိတင္ခဲ့ျခင္းသည္ (၅)လႏွင့္(၃)ရက္ ၾကာျမင့္ခဲ့ျပီးေနာက္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ ကမ ၻာတည္သေရ့ႊ ၾကာရွည္မပ်က္စီးရေလေအာင္ စက်င္ေက်က္ျပားေပၚ၌ ထြင္းထု ေရးသားခဲ့ရာ စက်င္ေက်ာက္ျဖဴအျပားေပါင္း(၇၂၉)ခ်ပ္ရရွိ ခဲ့ျပီး အခ်ိန္အားျဖင့္ (၇)ႏွစ္(၆)လႏွွင့္(၁၄)ရက္ၾကာျမင့္ ခဲ့ျပီး ယေန ့တုိင္ မႏ ၱေလးေလာကမာရဇိန္ဘုရား၀င္းအတြင္း၌ ကမ ၻာ့အၾကီးဆုံးစာအုပ္ (The World Biggest Book)ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ကမ ၻာေပၚတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ဂုဏ္ေဆာင္ မွတ္တုိင္ၾကီးအျဖစ္ လြန္စြာထင္ရွားခဲ့ေပသည္။	ဗုဒၶသာသနာထြန္းကားဆုံးျဖစ္ေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ သူ ့ကြ်န္ဘ၀ ႏွစ္(၁၀၀)ခန္ ့ၾကာျမင့္ခဲ့ျပီး သာသနာေတာ္လြန္စြာ ညွဳိးႏြမ္းလာခဲ့သည္။ သူ ့ကြ်န္ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္လာသည္ႏွင့္ သာသနာႏွစ္(၂၄၉၈)ႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ ရန္ကုန္ျမဳိ ့ ကမ ၻာေအးကုန္းေျမ မဟာပါသာဏ လုိဏ္ဂူတြင္ ဆ႒မအၾကိမ္ သဂၤါယနာတင္ျပီး သာသနာေတာ္ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရသည္။ ေညာင္ရမ္းဆရာေတာ္ ၊ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႏွင့္မင္းကြန္းဆရာေတာ္ မ်ားဦးေဆာင္ေသာ ရဟန္း(၂၅၀၀)တြင္ ေထရ၀ါဒႏုိင္ငံမ်ား ျဖစ္ေသာ ျမန္မာ၊ထုိင္း၊ လာအုိ၊ ကေမ ၻာဒီးယား ၊ သီရိလကၤာ ႏုိင္ငံ(၅)ႏုိင္ငံမွ ရဟန္းမ်ားပါ၀င္ေသာ သံဃာထု၊ဖဆပလဦးႏု အစိုးရဦးေဆာင္ေသာ မင္းထုႏွင့္ သာသနာ၀င္မ်ား ျပည္သူလူထုစေသာ ထု(၃)ထု ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျပီး ယခင္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ ေက်ာက္ျပားေပၚမွာ ဖတ္ေနရာမွ အလြယ္တကူဖတ္မွတ္ ေလ့လာႏုိင္ရန္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ စာအုပ္မ်ားေပၚတြင္ ကူးေျပာင္းရုိက္ႏွိပ္ျပီး ဆ႒မအၾကိမ္ သဂၤါယနာတင္ျပီး သာသနာေတာ္ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ပိဋကတ္(၃)ပုံစလုံးသည္ စာအုပ္မ်ားေပၚတြင္ ေရာက္ရွိ လာျပီျဖစ္သျဖင့္ မည္သည့္ပုဂၢဳိလ္မဆုိ ေနရာမေရြး အခ်ိန္မေရြး အလြယ္တကူဖတ္မွတ္ ေလ့လာႏုိင္လာျပီး သာသနာေတာ္သန္ ့ရွင္းတည္တံ့ ျပန္ ့ပြားေရးအတြက္လည္း အထူးအေရးပါလွေပသည္။

တတိယအၾကိမ္, စတုတၳအၾကိမ္ သဂၤါယနာတင္ျခင္း

သဂၤါယနာတင္ျခင္း	တတိယအၾကိမ္	စတုတၳအၾကိမ္
အေၾကာင္းခံ	သာသနာႏွစ္(၂၃၅)ႏွစ္ ၾကာၿပီးေနာက္ ပါဋလိပုတ္ျပည္တြင္ မိစ ၦာအယူရွိေသာရဟန္းတု(၆၀၀၀၀) ေက်ာ္အထိ သာသနာအတြင္း အေယာင္ေဆာင္ျပီး ဝင္ေရာက္လာသည္ကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး တင္ခဲ့ရသည္။	သာသနာႏွစ္(၄၅၀)ၾကာေသာ္ သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံသုိ ့ သာသနာကူးေျပာင္းလာခဲ့ရာတြင္ အငတ္ေဘးႏွင့္ သူပုန္ေဘးၾကီး (၁၂)ႏွစ္ၾကာ က်ေရာက္ခဲ့ရသျဖင့္ သံဃာအစစ္မ်ား ဒုကၡေရာက္ခဲ့ၾကမႈကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီးတင္ခဲ့သည္။
သာသနာႏွစ္	(၂၃၅)ႏွစ္	(၄၅၀)ႏွစ္
ေနရာ	ပါဋလိပုတ္ျပည္ အေသာကာရုံေက်ာင္း	သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံ မလယဇနပုဒ္ အေလာကလုိဏ္ဂူ
ေခါင္းေဆာင္	အရွင္မဟာေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္	အရွင္မဟာဓမၼရကၡိတမေထရ္
သံဃာဦးေရ	ရဟႏ ၱာေပါင္း(၁၀၀၀)	ရဟႏ ၱာေပါင္း(၅၀၀)
မင္း	သီရိဓမၼာေသာကမင္း	၀ဋၬဂါမဏိမင္း
ၾကာျမင့္ခ်ိန္	(၉)လ	တစ္ႏွစ္
ၾကာျမင့္ခ်ိန္	ရဟန္းအတု(၆၀၀၀၀)ေက်ာ္ သာသနာအတြင္းဝင္ေရာက္လာခဲ့ၾကျပီး ကတုံးတုံးသကၤန္းစည္းသည္ႏွင့္ ရဟန္းျဖစ္ျပီး လုပ္ခ်င္သလုိ လုပ္ေနၾကရာ သာသနာလြန္စြာမွ ညွိဳးမွိန္လာခဲ့ျပီး ဝိနည္းေတာ္ႏွင့္အညီ က်င့္ၾကံအားထုတ္ေနၾကေသာ ရဟန္းအစစ္တုိ ့မွာ လြန္စြာခ်ဳိ ့တဲ့ဒုကၡေရာက္ခဲ့ၾကရသည္။ အရွင္တိႆမေထရ္ၾကီး ဦးေဆာင္ေသာရဟႏ ၱာ(၁၀၀၀)ပါေသာ သံဃာထု သီရိဓမၼာေသာကမင္း၏ မင္းထုႏွင့္ သာသနာဝင္မ်ား ျပည္သူလူထုစေသာ ထု(၃)ထုပူးေပါင္းျပီး ႏႈတ္ထက္အကၡရာ သဂၤါယနာ တင္ခဲ့ရာ အခ်ိန္(၉)လၾကာျမင့္ခဲ့သည္။ အေယာင္ေဆာင္ဝင္လာေသာ ရဟန္းအတုမ်ားအား စီစစ္ျပီး လူဝတ္လဲေစျခင္း သာသနာေတာ္မွ ႏွင္ထုတ္ခဲ့ျခင္းတုိ ့ျဖင့္ သာသနာေတာ္ညွိဳးႏြမ္းေနမႈကုိ ျပန္လည္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾက ေပသည္။ သီရိဓမၼာေသာကမင္းသည္ သဂၤါယနာတင္ျပီးေနာက္ ကုိးတုိင္း ကုိးဌာန သာသနာျပဳအဖြဲ ့မ်ား ေစလႊတ္ျပီး အၾကီးမားဆုံးေသာ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းကုိ ကမ ၻာအႏွံျပဳလုပ္ခဲ့ရာ ကမၻာ့အင္ပါ ယာတစ္ခုလုံး၏(၅)ပုံ(၄)ပုံသည္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ လႊမ္းမုိးခဲ့ရသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ ့ သာသနာေရာက္ရွိလာရျခင္းသည္ သုဝဏၰဘူမိ သာသနာျပဳအဖြဲ ့မွ အရွင္ေသာဏ ႏွင့္ အရွင္ဥတၱရမေထရ္(၂)ပါး ဦးေဆာင္ေသာ ရဟႏ ၱာ(၅)ပါးအဖြဲ ့၏ သထုံဖက္မွ ဝင္ေရာက္ သာသနာျပဳရာမွအစျပဳျပီး ေရာက္ရွိလာရျခင္းျဖစ္သည္။	သီရိဓမၼာေသာကမင္း၏ သားေတာ္ရပာႏ ၱာ မပာိႏၵႏွင့္ သမီးေတာ္ရဟႏ ၱာ သဃၤမိတၱာေထရီတုိ ့ ျပဳခဲ့ေသာသာသနာေတာ္သည္ သီဟုိဠ္တြင္ ထြန္းကားခဲ့ရာမွ အငတ္ေဘးႏွင့္ သူပုန္ေဘးမ်ား (၁၂)ႏွစ္ၾကာ ေပၚေပါက္သျဖင့္ ဒါယိကာ၊ ဒါယိကာမမ်ားမွ ပစၥည္းေလးပါးပံ့ပုိးမႈ မရွိေတာ့သျဖင့္ ၀ိနည္းေလးစားေသာ သံဃာအစစ္တုိ ့သည္ ဒုကၡေရာက္ၾကရသည္။ အခ်ဳိ ့ေသာ သံဃာအစစ္တုိ ့သည္ ဘုရားရွင္၏ ဓမၼမ်ားမေပ်ာက္ပ်က္ရေလေအာင္ ႏႈတ္ျဖင့္ ရြတ္ဆုိရင္း သဲေသာင္ေပၚတြင္ ဗုိက္ေပၚသဲမ်ားတင္ျပီးမေမ့ေလ်ာ့ေအာင္ ရြတ္ဖတ္ထိန္းသိမ္း ေနၾကသည္။ အခ်ဳိ ့သံဃာတုိ ့တြင္လည္း လြန္စြာခ်ဳိ ့တဲ့လာၾကသျဖင့္ နီ၀ရဏတရားမ်ား လႊမ္းမုိးလာၾကသည္။သူပုန္ေဘး(၁၂)ႏွစ္ကာလျပီးဆုံးခ်ိန္တြင္ သာသနာလြန္စြာ ညွဳိးမွိန္ ေနသျဖင့္ အရွင္မဟာဓမၼရကၡိတမေထရ္ ဦးေဆာင္ေသာ ရဟႏ ၱာ(၅၀၀)တုိ ့ပါ၀င္ေသာ သံဃာထု အေထာက္အပံ့ ျပဳၾကေသာ ၀ဋၬဂါမဏိမင္း၏ မင္းထု သာသနာ၀င္မ်ား ျပည္သူ လူထု ထု(၃)ထု ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကသည္။ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားသည္ ႏႈတ္ထက္ အကၡရာတင္လွ်င္ ေနာင္တြင္ အလြယ္တကူ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားႏုိင္သည္ကုိ သိလာသျဖင့္ မွတ္တမ္းအျဖစ္ ေပရြက္ေပၚ ေရးတင္ျပီး ေပထက္အကၡရာ တင္ခဲ့ရာ တစ္ႏွစ္ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။ (တစ္ခဏျဖစ္ရ လူ ့ဘ၀အႏွစ္ျပည့္ေအာင္ ၾကဳိးစားၾက)

ပထမအၾကိမ္, ဒုတိယအၾကိမ္ သဂၤါယနာတင္ျခင္း

သဂၤါယနာတင္ျခင္း	ပထမအၾကိမ္	ဒုတိယအၾကိမ္
အေၾကာင္းခံ	သုဘဒၵဟုေခၚေသာ ရဟန္းသည္ ဘုရားရွိစဥ္ကတည္းက ဝိနည္း(စည္းကမ္း)အား အၾကိမ္ၾကိမ္ ေဖာက္ျပန္ခဲ့သျဖင့္ ဘုရားရွင္၏ အၾကိမ္ၾကိမ္သတိေပးမႈကုိ ခံခဲ့ရသျဖင့္ ဘုရားရွင္အား အညွဳိးထားခဲ့ရာမွ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသည္ႏွင့္ လြတ္လပ္ျပီဆုိျပီး ေၾကြးေၾကာ္ကာ သာသနာအား ညွဳိးႏြမ္းေအာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီးတင္ခဲ့သည္။	သာသနာႏွစ္(၁၀၀)ၾကာၿပီးေနာက္ ဝဇၨီတုိင္းသားရဟန္းမ်ား(ေဒဝဒတ္၏တပည့္မ်ား)မွ အဓမၼဝတၳဳ(၁၀)ပါးကုိ ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကသည္။ ဥပမာ ေန လက္တစ္သစ္လြဲသည္အထိ ထမင္းစားရန္လည္းေကာင္း၊ ေသႏု(အရက္ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့)ကုိေသာက္ရန္လည္းေကာင္း ေရႊေငြမ်ားကုိ သာမာန္လူပုဂၢဳိလ္မ်ားကဲ့သုိ ့ ကုိင္တြယ္အသုံးျပဳရန္လည္းေကာင္း စသည္ျဖင့္ ေတာင္းဆုိခဲ့သည္မွာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္အား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္လာသျဖင့္ သာသနာညွိဳးႏြမ္းလာသည္ကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီးတင္ခဲ့သည္။
သာသနာႏွစ္	ဘုရားပရိနိဗၺာန္ျပဳျပီး (၃)လ ႏွင့္(၄)ရက္	(၁၀၀)ႏွစ္
ေနရာ	ရာဇျဂဳိဟ္ျပည္ ေဝဘာရေတာင္ သတၱပဏၰိလုိဏ္ဂူ	ေဝသာလီျပည္၊ဝါဠဳကာရာမေက်ာင္း
ေခါင္းေဆာင္	အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ ဦးေဆာင္ေသာ အရွင္ဥပါလိ(ဝိနည္း)ႏွင့္ ညီေတာ္အာနႏၵာ(သုတၱန္ ႏွင့္ အဘိဓမၼာ)	အရွင္ယသမေထရ္ ဦးေဆာင္ေသာ အရွင္ေရဝတ ႏွင့္ အရွင္သဗၺကာမိ
သံဃာဦးေရ	ရဟႏၱာေပါင္း(၅၀၀)	ရဟႏ ၱာေပါင္း(၇၀၀)
မင္း	အဇာတသတ္မင္း	ကာလာေသာကမင္း
ၾကာျမင့္ခ်ိန္	(၇)လ	(၈)လ
ၾကာျမင့္ခ်ိန္	သုဘဒၵရဟန္းအားအေၾကာင္းျပဳျပီး အရွင္မဟာကႆပ မေထရ္မွ ဦးေဆာင္ျပီး အရွင္ဥပါလိမွ ဝိနည္းေတာ္ကုိလည္းေကာင္း ညီေတာ္အာနႏၵာမွ သုတၱန္ႏွင့္ အဘိဓမၼာကုိလည္းေကာင္း သံဃာအစည္းအေဝးသုိ ့ တင္သြင္းခဲ့သည္။ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့ေသာ ဓမၼသည္ လြန္စြာမ်ားျပားလွသျဖင့္ တရားအစုအဖြဲ ့ အေသးမ်ား စုဖြဲ ့ျခင္းကုိ ဓမၼကၡႏၶာဖြဲ ့ျခင္းျဖင့္ ဓမၼကၡႏၶာေပါင္း စုစုေပါင္း(၈၄၀၀၀)ရရွိခဲ့သည္။ ၄င္းကုိ ထပ္မံျပီး သေဘာတရားတူရာအလုိက္ အုပ္စုဖြဲ ့လုိက္ရာ အုပ္စု(၃)စုရရွိျပီး ပိဋကတ္(၃)ပုံဟုေခၚ တြင္သည္။ ၄င္းပိဋကတ္(၃)ပုံမွာ ဝိနည္းပိဋကတ္တြင္ ဓမၼကၡႏၶာ(၂၁၀၀၀) ၊သုတၱန္ပိဋကတ္တြင္ဓမၼကၡႏၶာ(၂၁၀၀၀) အဘိဓမၼာပိဋကတ္တြင္ ဓမၼကၡႏၶာ(၄၂၀၀၀)ထည့္သြင္းကာ သေဘာတူခဲ့ၾကသည္။ အစည္းအေဝး တက္ေရာက္ၾကေသာ ရဟႏ ၱာမ်ားသည္ ဘုရားရွင္အား မီခဲ့ၾကျပီး အနီးကပ္ဆုံး တရားေတာ္မ်ား နာၾကားသင္ယူခဲ့ရသည့္ ပဋိသမၻိဒါပတၱ တန္ခုိးၾကီးမားျပီး စင္ၾကယ္လွေသာ ရဟႏ ၱာၾကီးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ပထမအၾကိမ္သဂၤါယနာတင္ျခင္းကုိ ႏႈတ္(ပါးစပ္)ေပၚမွာသာ တင္ခဲ့ၾကၿပီး သံဃာအစည္းအေဝးတြင္ ပိဋကတ္(၃)ပုံစတင္သတ္မွတ္ စီစဥ္ခဲ့ၾကစဥ္ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ တရားေတာ္မ်ား အကုန္လုံး ျပည့္စုံမႈျဖစ္မျဖစ္ (လုိေနလုိ ့ထပ္ျဖည့္ရန္လည္းေကာင္း ၊ပုိေနလုိ ့ႏုတ္ပယ္ရန္လည္းေကာင္း)ကုိ စီစစ္ ခဲ့ၾကရာ အားလုံးမွ ျပည္စုံျပီျဖစ္ေၾကာင္း တညီတညြတ္တည္း သေဘာတူ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ဘုရားရွင္၏ ဓမၼကုိ မူရင္းအတုိင္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျပီး လုိတုိးပုိေလ်ာ့ လုံးဝလုပ္ပုိင္ခြင့္မရွိ သံဃာေတာ္မ်ားမွ ေထရ္စဥ္ဝါစဥ္အလုိက္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါစုိ ့ ဟုသေဘာတူညီမႈယူခဲ့ျပီး ေထရဝါဒဗုဒၶသာသနာဟု ေခၚတြင္ခဲ့ေပသည္။ ရဟႏၱာ(၅၀၀)ေသာ သံဃာထုေခါင္းေဆာင္ျပီး အဇာတသတ္မင္းပါေသာမင္းထုႏွင့္ ဗုဒၶသာသနာဝင္ အားလုံး ျပည္သူလူထုမွ ပစၥယာႏုဂၢဟ အျဖစ္ပံ့ပုိးကူညီခဲ့ၾကပါသည္။	ဝဇၨီတုိင္းသားရဟန္းပ်က္မ်ားကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး အရွင္ယသမေထရ္မွ ဦးေဆာင္ျပီး အရွင္ေရဝတႏွင့္ အရွင္သဗၺကာမိႏွစ္ပါးမွ အေမးအေျဖမ်ား ျပဳလုပ္စီစစ္ခဲ့ၾကျပီး ႏႈတ္ထက္အကၡရာတင္ခဲ့ၾကရာ (ဂ)လ ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။ ရဟႏ ၱာ(၇၀၀)ေသာ သံဃာထု ကာလာေသာကမင္း၏ မင္းထုႏွင့္ ျပည္သူလူထု၏ အကူအညီရယူျပီး ထု(၃)ထုပူးေပါင္းျပီး ရဟန္းပ်က္မ်ားအား စီစစ္ခဲ့ရာမွ ရဟန္းပ်က္ေပါင္း(၁၀၀၀၀) ေက်ာ္အားႏွင္ထုတ္ခဲ့ရသည္။ ၄င္းရဟန္းပ်က္(၁၀၀၀၀)ေက်ာ္ကုိ တုိင္းျပည္မွ ႏွင္ထုတ္လုိက္ရာ ၄င္းတုိ ့သည္ ဟိမဝႏ ၱာေတာင္ေျခ ဖက္သုိ ့သြားေရာက္ခဲ့ရာ ၄င္းေနရာရွိမင္းတစ္ပါးမွသနားျပီးခုိလႈံခြင့္ေပးလုိက္ရာမွ ၄င္းတုိ ့သည္လည္း သဂၤါယနာစင္ျပဳိင္တင္ခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းတုိ ့မွာ ၾကီးမားေသာ အင္အားရွိသျဖင့္ မဟာသံဃိကဂုိဏ္းဟု ေခၚဆုိၾကျပီး ေဝသာလီ၌က်န္ရွိခဲ့ၾကေသာ ရဟႏ ၱာ(၇၀၀)ပါေသာအဖြဲ ့အား ဟီနယာနဂုိဏ္း ေသးငယ္ ေသာအဖြဲ ့ဟု ေခၚတြင္ခဲ့ၾကသည္။ သာသနာေတာ္ညွဳိးႏြမ္းလာေသာ အႏ ၱရာယ္ကုိ ကာကြယ္ရန္ သံဃာထု၊ မင္းထု၊ ျပည္သူလူထု ထု(၃)ထု မွ ပူးေပါင္းျပီး ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ လာခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။